Je kent het vast. Dat moment waarop je een groot inzicht hebt, een nieuwe droom voelt opborrelen, of eindelijk die beslissing neemt: Ik ga het anders doen.

En dan komt de stem in je hoofd: Maar wat zullen ze ervan vinden?

Ik had zo’n moment laatst. Niet op een groot, episch keerpunt in mijn leven, maar – je raadt het al – in een restaurant.

De menukaart als metafoor voor het leven

Daar zat ik. Gezellig met vrienden uit eten. Iedereen bestelde zonder twijfel hun vaste keuzes – biefstuk, zalm, pasta. Ik, echter, voelde me rebels en dacht: Vandaag wil ik iets anders.

Dus ik koos – tegen alle gewoontes in – een vegan gerecht. Niks bijzonders, zou je zeggen. Maar op het moment dat de ober mijn bestelling noteerde, gebeurde het.

“Jij? Vegan? Sinds wanneer?” vroeg iemand met opgetrokken wenkbrauwen.
“Geen biefstuk meer? Ga je soms in een boomhut wonen?” grapte een ander.

Lachend haalde ik mijn schouders op, maar vanbinnen voelde ik ‘m. De twijfel. Niet over het eten, maar over iets veel groters: Waarom is verandering zo ongemakkelijk voor anderen? En waarom voel ik me hier schuldig over?

Waarom vinden we het zo lastig om af te wijken?

Iedereen heeft zijn eigen pad te bewandelen. Maar zodra we besluiten een andere afslag te nemen, is er altijd een stem die fluistert:

• "Wat zullen mijn vrienden en familie denken?"
• "Gaan ze me serieus nemen of denken ze dat ik gek ben?"
• "Wat als ik me moet verantwoorden voor iets dat voor mij gewoon goed voelt?"

Op papier klinkt het misschien simpel: je volgt je hart, je maakt je keuzes en anderen gaan daar vanzelf in mee. Maar de praktijk is vaak anders.

Je omgeving kent jou zoals je was. Niet zoals je wordt. Ze hebben je gezien als de succesvolle ondernemer, de loyale vriend, de ouder die altijd klaarstond. En nu verander je ineens de spelregels.

Dat botst met het beeld dat ze van je hebben. Niet uit onwil, maar simpelweg omdat ze moeten wennen.

Jouw groei is niet afhankelijk van hun goedkeuring

Na die avond in het restaurant realiseerde ik me iets belangrijks.

Ik had die maaltijd niet besteld om een statement te maken. Net zo goed als jij je carrièrepad, levensstijl of ambities niet verandert om anderen te shockeren. Je doet het omdat jij voelt dat het tijd is.

En weet je? Niet iedereen hoeft het meteen te snappen.

Voor jou is deze stap een logische keuze, maar voor anderen lijkt het soms alsof je plots een compleet ander persoon bent. Terwijl jij er maanden, misschien zelfs jaren, over hebt nagedacht, moeten zij er nog aan wennen.

Dat is oké. Hun reactie zegt vaak meer over hun eigen onzekerheden dan over jouw beslissing.

Hoe ga je om met een omgeving die twijfelt?

Als jij op het punt staat iets groots te veranderen en je bang bent voor de reacties, probeer dan dit:

• Wees duidelijk over je waarom. Niet voor hen, maar voor jezelf. Als jij 100% weet waarom je deze stap zet, heb je minder last van externe twijfel.
• Gun anderen de tijd om te schakelen. Jij hebt jouw beslissing al verwerkt, zij moeten er misschien nog aan wennen.
• Laat je niet wijsmaken dat je iedereen moet overtuigen. Het is niet jouw taak om anderen jouw pad te laten begrijpen. Jouw taak is om ‘m te bewandelen.

Uiteindelijk draait het niet om hun acceptatie, maar om jouw overtuiging.

Wat denk jij?

Heb jij weleens getwijfeld om te veranderen uit angst voor wat anderen zouden denken? Hoe ben je daarmee omgegaan? Laat het me weten in de reacties!

PS: In de volgende blog tackle ik een andere veelvoorkomende vraag: “Is 12 maanden niet te lang? Wat als ik halverwege de motivatie verlies?”

Liefs Sabine

Mindset Expert | Coach | Ervaringsdeskundige