Ken je dat gevoel? Dat moment waarop je jezelf afvraagt of je nog een nieuwe richting in kunt slaan, of dat de boot inmiddels vertrokken is en jij – zonder ticket – op de kade staat te zwaaien?

Ik wel. Sterker nog, ik had laatst zo’n moment op een onverwacht moment: in de sportschool.

Een midlife-crisis in de gym

Daar stond ik dan. Tussen de jonge goden en fitgirls, die allemaal leken te weten wat ze deden. Ik? Ik probeerde een kettlebell op te tillen alsof het een betonblok was. Mijn rug maakte een geluid dat verdacht veel leek op een kreunende deur.

Op dat moment flitste er een gedachte door mijn hoofd: "Ben ik nog wel in staat om te veranderen?" Niet alleen fysiek – laten we eerlijk zijn, mijn lichaam protesteert steeds luider – maar überhaupt. In mijn werk, in mijn leven, in mijn dromen.

Want laten we eerlijk zijn: de eerste helft van ons leven hebben we gespeeld op instinct, op ambitie, op ‘gewoon dóen’. Maar nu? Nu voelt het soms alsof er méér nodig is dan alleen wilskracht. Een soort innerlijke reset, maar zonder dat ik in een hutje op de hei hoef te gaan zitten met een sjamaan en een kopje ayahuasca.

Twijfels die jij misschien ook hebt

Ik weet dat ik niet de enige ben. Veel ondernemers en professionals in deze levensfase lopen tegen dezelfde vragen aan. Misschien herken jij jezelf hier ook in:

• Ben ik niet te oud om opnieuw te beginnen?
• Kan ik nog wel relevant zijn in een wereld die steeds sneller verandert?
• Wat als ik mijn passie niet meer voel? Zit er dan nog wel iets in mij?

Je hebt al zoveel bereikt, je hebt een rugzak vol ervaring, en toch voelt het soms alsof je op een kruispunt staat zonder duidelijk bord met "hier moet je naartoe".

Dat gevoel? Dat is precies wat ik bedoel.

Veranderen is niet de vraag. De vraag is hóé?

Na mijn sportschoolervaring (inclusief lichte rugpijn en gekrenkte trots) besloot ik dit serieus te nemen. Niet het fitnessgedeelte – nou ja, ook – maar vooral het grotere geheel: de vraag Kan ik nog veranderen?

Het antwoord: JA. Maar niet zoals vroeger.

Verandering gaat nu minder over "gewoon knallen" en meer over slim sturen. Waar we vroeger door brute kracht groeiden, gaat het nu over strategische energie:

✅ Bewust kiezen waar je wél en niet in investeert
✅ Omgaan met verandering als iets wat je omarmt, niet bevecht
✅ Minder bewijsdrang, meer zingeving

Met andere woorden: het is geen kwestie van óf je nog kunt veranderen. Het is een kwestie van hoe je dat op een manier doet die past bij deze fase van je leven.

Hoe begin je dan?

Als je merkt dat je vastzit in de vraag "Is het te laat voor mij?", probeer dan eens het volgende:

1️⃣ Maak een lijst van 3 dingen die je altijd al hebt willen doen, maar hebt uitgesteld.
2️⃣ Vraag jezelf af: wat is de kleinste eerste stap die ik kan zetten?
3️⃣ Maak het speels. Wil je ondernemen? Begin met een experiment. Wil je fitter worden? Doe iets wat je leuk vindt.

Want laten we eerlijk zijn: we veranderen niet omdat het moet. We veranderen omdat we voelen dat er méér mogelijk is. En dat hoeft niet groots en meeslepend. Het begint vaak met één kleine, domme actie. Zoals een kettlebell optillen en je realiseren: ik leef nog, dus ik kan nog veranderen.

Wat denk jij?

Ben jij in staat om te veranderen? Of voelt het soms alsof die trein al vertrokken is? Laat het me weten in de reacties!

PS: In de volgende blog tackle ik een andere veelvoorkomende vraag: "Zal mijn omgeving begrijpen waarom ik deze verandering wil?"

Liefs Sabine

Mindset Expert | Coach | Ervaringsdeskundige